Henk Memelink Leven voor de cross

Gemiddeld twee keer per week kun je Memelink zien springen over de bulten crossbaan De Heksenplas bij Hummelo. Daarnaast staat hij in het weekend tijdens verschillende cross- en race evenementen in de regio met de vlag langs de baan of helpt bij het onderhoud van het circuit. Als vrijwilliger is hij een van de vele mensen die er voor zorgt dat er op een goed onderhouden baan kan worden gecrost en dat er in de weekenden wedstrijden kunnen worden gehouden. In de tijd die overblijft werkt hij thuis aan zijn motoren.

“Ik werkte altijd hard, soms wel tachtig uur in de week, als technicus aan turbines. Ineens kreeg ik een herseninfarct, 55 jaar oud. Ik was sportief, rookte niet en dronk ook niet. Maar volgens de artsen kan iedereen dat overkomen.” Op zijn werk wordt hij voor honderd procent afgekeurd. En dan zit je ineens bij huis. “Vanaf dat moment kon ik mij helemaal op de motorsport en de motoren richten”, lacht de Achterhoeker.

Wanneer je zijn zelfgebouwde garage in het dorp Wichmond binnenwandelt, stap je het walhalla van een motorliefhebber binnen. Er staat een Yamaha YZ250 crosser, een omgebouwde Tenere, zijn crosser uit 1988, nog een off road en een R6. Een andere crosser hangt in de takels, die wordt omgebouwd tot een wegmachine. Het pronkstuk is een chopper met een hoog stuur, natuurlijk ook met eigen handen gebouwd. Niet om mee te rijden, puur voor het pronken.

“Hier ben ik bijna dagelijks bezig. Alles heb ik hier voor handen. Van een draaibank tot een takel om een motor in op te hangen. Zo bouw ik nu een elektrische starter in deze crosser. Nu kan ik hem nog zelf aantrappen, maar er komt een tijd dat dat niet meer lukt. Dan ben ik voorbereid. En gelukkig kan ik ook nog crossen. Bij TCD Hummelo doe ik mee in de seniorenklasse. Daar ben ik met mijn 66 jaar nog zeker niet de oudste.”

In de Achterhoek is crossen populair. Van oudsher zijn er tal van crossbanen. Tegenwoordig zijn daar er nog een aantal van over. Maar de populariteit van het crossen en off road rijden blijft groot. Tijdens dorpsfeesten worden tijdelijke circuits aangelegd, zodat ervaren en minder ervaren crossers het tegen elkaar kunnen opnemen op evenemententerreinen. Het is de wereld waarin Memelink opgroeit en hij wordt al op jonge leeftijd door het virus aangestoken.

“Ik was denk ik een jaar of 14, misschien 15. Als techneut mocht ik toen al graag sleutelen aan brommers. Bovendien was mijn neef oud-Nederlands kampioen Jan van Beek. Niemand keek vreemd op dat ik graag wilde crossen. Dankzij een frame op de trekker nam ik de motor dan mee naar het crossbos in Hengelo, waar ik aan wedstrijden deelnam. Ik was nog te jong om te rijden over de weg, maar soms reed ik illegaal langs de bosranden naar het circuit.”

“Dat stoeien met de elementen, dat vind ik prachtig. Nog altijd kan ik genieten van het rijden op zand, modder en asfalt, het vliegen door de lucht en het uitzoeken van het goede pad. Niet dat ik als jongen nou zo goed daarin was. Nee, ik was een middelmatige coureur. Wel heb ik drie seizoenen meegedaan aan het NK bij de junioren. Dat was de tijd dat er 150 tot 200 man aan de start verschenen. Die werden opgedeeld in drie manches, waarbij de eerste twintig doorgingen naar de finale. Ik zat vaak rond plek twintig en haalde soms wel de finale en soms niet.”

Het gaat Memelink niet om het winnen, crossen is voor hem plezier maken. Scherpe duels uitvechten op de baan en thuis zijn motor onderhouden. Dat doet hij al snel naast een drukke baan waarbij hij veel van huis is. Een nachtdienst kan hem niet tegenhouden om de volgende dag ergens in de omgeving een wedstrijd te rijden. Dat breekt hem bijna 35 jaar geleden op tijdens een twee-uurs cross van Hamove op het circuit Wossinkbos.

“Eigenlijk was ik te moe om te rijden”, kijkt de Achterhoeker terug, die destijds 32 jaar oud was. “Ik reed over een recht stuk en ik heb geen idee hoe, maar opeens was ik weg en knalde ik op een boom. Ik heb daarna vier weken in coma gelegen, mijn schedel was gebroken en mijn nekwervels gekneusd. Toen ik eindelijk wakker werd was mijn kortetermijngeheugen en mijn geur verdwenen. De verwachting was dat ik zou nooit meer zou herstellen.”

Wonder boven wonder lukt het de Gelderlander om na een jaar van revalidatie vrijwel helemaal te herstellen. Een mirakel, volgens de artsen. Het betekent wel einde crosscarrière. Zijn gezin ziet het niet zitten om hem nog eens op het randje van de dood te zien en Memelink wil in geen geval zijn werk kwijtraken en daarmee in de bijstand terechtkomen. “Dat zou betekenen dat de motoren de deur uit moesten en dat was geen optie.” Sleutelen aan motoren is daarentegen voor hem geen enkel probleem. Daarom begint hij met het bouwen van choppers. “Voor mij was dat een stuk afleiding. Ik heb er verschillende gebouwd.” En heel af en toe kruipt het bloed toch waar het niet gaan kan, dan stapt hij op voor een off the road rit in de omgeving.

Maar als de techneut ruim tien jaar geleden een herseninfarct krijgt, weet hij het zeker. Hij gaat weer crossen. “Ik was nog jong, 55 jaar, en werd volledig arbeidsongeschikt verklaard. Ineens had ik alle tijd om te sleutelen, bestaande technieken in motoren te verbeteren, choppers te bouwen en te helpen bij races in onder meer Hengelo en Assen. Op dat moment werd het jubileum van de Hamove gevierd met een jubileumcross in het Hengelse zand. Daar moest ik bij zijn. Mensen zeiden nog: ‘Henk, doe dat nou niet’, maar ik moest.”

Lange manches zitten er voor de inwoner van Wichmond niet meer in, net als voor de andere coureurs in de seniorenklasse van TCD Hummelo. Na 15 tot 20 minuten crossen is bij hem de concentratie verdwenen. Dan moet hij een pauze inlassen. Maar Memelink laat met de andere senioren zien dat je op elke leeftijd nog kunt crossen. “Het gevoel is tegenwoordig ook nog precies hetzelfde als toen ik een jaar of 15 was. Ik ben iets voorzichtiger geworden, hoef niet altijd meer het onderste uit de kan te halen. Maar nog steeds spring en vlieg ik over de bulten en snij ik door de bochten”, zegt crossfanaat met een twinkeling in zijn ogen. “Niet te gek, we vliegen tijdens de seniorenwedstrijden niet meer over elkaar heen. Het is vooral gemoedelijk. Als er bijvoorbeeld iemand valt, dan helpen we elkaar. En natijd drinken we altijd met zijn allen iets.”

De cross houdt Memelink jong, net als de motoren in zijn garage. Niets of niemand houdt hem tegen zijn hobby uit te voeren, op het circuit of langs het circuit. Ook niet een enkelbreuk die hij drie jaar geleden opliep tijdens een cross. En de wedstrijden waar hij aan meedoet, daar rijdt de Achterhoeker zeker niet achteraan. Gelukkig maar. “Want als dat het geval is, dan stop ik er per direct mee.”

KNMV Verzekeringen
In 75 jaar groeide KNMV Verzekeringen uit van pionier tot koploper in motorverzekeringen. Niet alleen op de weg, maar ook op het circuit en de crossbaan. Voor ons één lange prachtige en avontuurlijke rit! In dit jubileumjaar presenteren we een serie portretten van mensen die hun stempel op de motorsport hebben gedrukt. Van de eerste racende vrouw tot een supervrijwilliger die geen genoeg van de crosssport kan krijgen.