Ongelukkige schuivers om nooit te vergeten

De BMW van Remy Remmelts schoof over de Zweedse rotsen.

Zweeds bochtenwerk

'2 holländska mc-turister körde av vägen samtidigt'. Deze kop sierde op 1 augustus 1970 een artikel met een foto in de Zweedse krant Kuriren, schrijft Remy Remmelts. Met zijn kameraad Willem reed hij op de smalle en bochtige öljegrusweg tussen Karböle en Los net iets te hard door een knijpende bocht. Met zijn BMW R50 met Hoske-tank en megafoonuitlaten schoof hij over de rotsen. "Volgens de krant was het aan de liggende cylinders van de BMW te danken dat ik niet meer schade had opgelopen."

Remy moest een nachtje in het ziekenhuis blijven, zijn maat in een Zweedse politiecel. Niet voor straf, maar omdat hij als arme student zo een voordelige overnachting had. Een dag later konden ze per trein terug naar huis. "Waren er in die tijd al VRO cursussen geweest, dan was er waarschijnlijk geen voortijdig einde aan onze reis gekomen. Wij hadden nog maar een jaar ons rijbewijs en het enige wat je leerde voor het examen was een achtje draaien. Dan is het nu allemaal wel veel beter en veiliger geregeld. Ik ben in de volgende circa 500.000 km nog wel een paar keer onderuit gegleden maar dat was altijd op zeer slechte wegdekken bij minimale snelheden, want het akelige geluid van een motor die over de rotsen tot stilstand komt, ben ik nooit vergeten."

Van de dijk af

Ook Rico Veel vergiste zich in een bocht. Niet in Scandinavië, maar op de Lekdijk bij Schoonhoven. Met zijn vriendin achterop genoot hij op zijn Ducati Hyperstrada 821 van de heerlijk vloeiende bochtjes. Helaas kwam daar snel verandering in. "Het was inmiddels donker geworden dus we hadden ons tempo wat verlaagd. Er waren wat flauwe, lange bochten die heerlijk in elkaar overliepen. Ik begon de volgende bocht in te sturen, maar ik kon nog niet zien waar de bocht eindigde. Halverwege de bocht zie ik dat deze bocht veel te scherp is. Met deze snelheid kon ik hem nooit halen. Ik schrik en ga vol in de blokken, de motor recht zich op en ik zie de rand van de weg dichterbij komen. De meeste snelheid weet ik er uit te halen, maar helaas was het niet genoeg. Ik schoot met de motor en mijn vriendin achterop de weg af en denderde nog een heel stuk de dijk af voor we tot stilstand kwamen."

Het avontuur loopt goed af. De motor heeft een paar krassen en een verbogen schakelpedaal. Rico brak zijn sleutelbeen. Het ongeluk is hem altijd bijgebleven: "Niet vanwege de schade aan mijn motor, maar meer door de gevolgen die het had op het vertrouwen van mijn vriendin. Ze durfde een hele tijd niet meer achterop mee te rijden door het ongeluk. We zijn inmiddels 5 jaar, een andere motor en vele ritten samen verder en genieten weer vol van het rijden."

Onderuit in de tuin

Rein Mooij bezorgde op een stormachtige dag zijn zoon een lachbui. "Ik besloot toch maar op de motor naar mijn werk te gaan. Mijn zoon was thuis en zou de garagedeur zo snel mogelijk weer dicht doen in verband met de wind. Nu moet je weten dat ons pad van de garage naar de weg licht schuin afloopt. Ik rij voorzichtig de garage uit en gebruik de koppeling een beetje, omdat het afloopt. Bijna bij de weg gekomen laat ik de koppeling helemaal opkomen om via de straat weg te rijden. Vanwege de harde wind had ik niet gehoord dat de motor was afgeslagen. Resultaat: ineens stond ik als een blok stil, waaide om en lag ik met motor en al in de tuin. Terwijl ik opstond, zag ik mijn zoon in de deuropening staan. Ik heb hem later nooit meer zo hard zien lachen. Vanwege de zachte landing in de tuin was er slechts sprake van wat krasjes die ik zelf wel kon wegwerken. Ik vond het niet nodig om de schade bij de verzekering te melden."

Eerste hulp bij keerpech

Ellen Aries ging in het voorjaar van 2014 op haar dooie akkertje op weg naar een BHV-cursus. "Nog geen jaar mijn rijbewijs. Ik werkte op een accountantskantoor en dacht: heerlijk een dagje wat anders doen. Beetje brandjes blussen en verbandjes aanleggen. Het was mooi weer en een prima gelegenheid om de motor te pakken. Kon ik na afloop nog een omweggetje nemen."

Aangekomen op de trainingslocatie ging ze op zoek naar een parkeerplekje. "Ik had niet in de gaten dat het een doodlopend stukje was. Ik moest keren en dacht dat wel met een mooie draai te kunnen doen. Helaas kwam het stoeprandje net iets dichterbij dan ik gedacht had. In de draai remmen was geen optie, de stoep op schieten ook niet. Ik hoefde geen keuze meer te maken. In het volle zicht van mijn medecursisten ging ik onderuit. Konden ze meteen aan de bak! Gelukkig alleen een lelijke schaaf op mijn motor en een flinke deuk in mijn ego. Keren is nog steeds niet mijn hobby."

In de nieuwsbrief van februari 2022 deel 2 van de huiveringwekkende schadeverhalen van lezers. Wij bedanken alle inzenders voor hun verhaal!